Mijn gastvrouw wijst naar de keuken: ‘Que quieres desayunar?’
Ik kijk haar vragend aan.
‘Desayunar,’ herhaalt ze dan. ‘Breakfast.’
Ah, nu begrijp ik het. Ze wilt een ontbijtje voor me maken. ‘Gracias,’ probeer ik in mijn beste Spaans. Ik wrijf over mijn buik: ‘hambre’.
Ha, het Spaanse woord voor honger vergeet ik gelukkig nooit.
Ze wijst op een aantal producten in de keuken. ‘Que quieres?’
Ik denk even na. Gisteren heb ik best veel cocktails op dus een goed ontbijt kan ik wel gebruiken. Thuis eet ik na een heftige nacht altijd eieren. Dat zouden ze hier vast wel hebben toch?
Ik wijs naar de koelkast. ‘Eggs?’
Ze kijkt me niet begrijpend aan. Oh oh, wat was ook alweer het Spaanse woord voor eieren?! Ik pijnig mijn hersens als het me ineens te binnenschiet.
‘Huesos!’ roep ik uit.
Nu kijkt ze me vol walging aan.
‘Huesos?’ herhaalt ze.
Oké dat was het dus niet. Ik maak mijn handen de vorm van een ei en wijs weer op de koelkast.
‘Ahhhhhh!’ Ze glimlacht. ‘Huevos!’
Ik steek mijn duim omhoog. ‘Si si, huevos!’
Als ik aan mijn gebakken eitje zit pak ik mijn telefoon. Ik typ ‘huesos’ in de vertaalmachine.
Oh, wel een beetje jammer dat ik mijn gastvrouw net heb verteld dat ik graag ‘botten’ als ontbijt wil.